فرزندتان با ظاهرش مشکل دارد؟
تا به حال شده فرزندتان از اينکه قد کوتاه يا بلندي دارد يا اينکه موهايش کم پشت است يا بيني بزرگي دارد يا عينکي است به شما گله کند؟ آيا ميدانيد چطور بايد به فرزندتان کمک کنيد ظاهرش را آنگونه که هست بپذيرد؟
بسياري از ويژگي های ظاهری ما ذاتي هستند و گرچه براي برخي درمان ها و روش هاي پيشگيري وجود دارد، اما بايد واقعيت را پذيرفت و با آن کنار آمد. اگر اين مهارت مهم را به بچه ها نياموزيد قطعا او در کنار آمدن با ديگر واقعيت هاي زندگي اش مشکل خواهد داشت.
فرزندتان با ظاهرش مشکل دارد؟
در آغاز بياييد ببينيم کدام کودکان خود را با ديگران مقايسه ميکنند. كودكان 6 ساله خود محور هستند، يعني فقط از زاويه ديد خود به دنيا نگاه ميكنند. اما بعد از اتمام 6 سالگي و مخصوصا با ورود به نوجواني، ديد او برعكس ميشود، يعني تمام وقت فكر ميكند تماشاگر خيالي دارد و تلاش ميكند از زوايه ديد ديگران به خود نگاه كند. نوجوان در واقع به دنبال اين است که خود را مثل ديگران نشان دهد تا كانون توجه و بهزعم خود زيباتر شود و چيزي براي ارائه به اجتماع داشته باشد.
مانع تشديد خود زشت انگاري نوجوان شويد.
همه انسانها در نوجواني احساس مي كنند به نوعي زشت تر از ديگران هستند، مثلا پيشاني كوتاهي دارند، دماغشان بزرگ است، قد كوتاهي دارند و... اين موضوع کاملا طبيعي است. نوجوان با تفكر «احساسي» چهره خود را از ديد ديگران ارزيابي ميكند مثلا چون فکر ميکند دماغش بزرگ است، احساس ميکند ديگران هم آن را بزرگ ميبينند. از سوي ديگر، در نوجواني پديدهاي به نام «انتشار» وجود دارد. يعني وقتي در يك جمع فردي از احساسي صحبت ميكند، ناخودآگاه نوجوان هم متوجه همان احساس در خودش ميشود. چيزي شبيه خود بيمار انگاري. از اينها مهمتر، واكنشهايي است كه اطرافيان نوجوان به چهره و اندامشان نشان ميدهند. مثلا رفتار مادري كه مرتب روبروي آينه ميايستد و خود را ورانداز ميكند ، الگوي بدي براي نوجوان است.
با نوجوان صحبت کنيد.
اولين كاري كه ميتوانيم انجام دهيم، آموزش پذيرش ويژگي هاي ذاتي به فرزندمان است. براي اين منظور بايد اعتماد به نفس نوجوان را با بيان ويژگي هاي مثبتي كه دارد، تقويت كنيم. برخورد والدين با نوجوان نيز مهم است. وقتي نوجوان ميگويد ناراحت است كه چه دماغ بزرگي دارد، به عنوان والدين باید وقت بگذاريم و توضيح دهيم همه افراد در اين سن خود زشتانگاري دارند و 3-2 سال بعد اين تفكر كاملا از بين ميرود! عكس هاي دوران نوجواني خودمان را به فرزندمان نشان دهيم و در مورد احساساتمان در آن زمان صحبت كنيم. فراموش نكنيد وقتي نوجوان با يك سوال، با يك گره و ناراحتي به والدين مراجعه ميكند، معني اش اين نيست كه پاسخ را نميداند، قصدش اين است كه اطلاعاتش را با شما تبادل كند يا ميخواهد واكنشهاي گفتاري و رفتاري شما را در مورد ناراحتياش بسنجد. آيا رفتار شما با لبخند و روي گشاده و همراه با پذيرش است يا برعكس؟
تقويتکننده هاي دروني را جايگزين کنيد!
هيچكس كامل نيست. همه ما عيبهايي داريم که گاهي باعث ميشوند روي آنها تمرکز کنيم و از موفقيت جا بمانيم اما بايد ياد بگيريم تقويتكنندههاي دروني داشته باشيم. اگر فرزند شما هوش رياضي خوبي دارد، خوب پيانو ميزند، ارتباطهاي اجتماعي قوي دارد و... بايد اين مسائل را مرتب به او يادآوري كنيد تا بياموزد در زندگي داشته هايش را ببيند و بشمرد و از يادآوري آنها لذت ببرد.
اگر نقص ظاهري فرزندتان آشکار است...
گاهي نوجوان عيبي آشكار دارد. اگر اين عيب قابل رفع كردن است، بايد آن را برطرف كرد. اگر نيست، بايد واقعيت را به او فهماند. اجازه بدهيد نوجوان به خاطر عيبي که دارد و فهميده نميتوان براي آن کاري کرد، حتي گريه كند. اگر اميد واهي به او بدهيد، ممكن است به بيراهه برود؛ مثلا باور کند که با خوردن فلان قرص بدون محدوديت سني روزي 3 سانت به قدش اضافه ميشود و... انسان بهصورت طبيعي و خداداد خودش مشكلاتش را انكار ميكند و تبليغات كذايي معمولا از اين ميل سوءاستفاده ميكنند.
1449 |
9 شهریور 1393