این اردوگاه پس از ۶ سال بسته میشود و آوارگی او دوباره آغاز میشود. او پس از یک سال و نیم پیاده روی، خود و گروه بزرگی از پسران را که به پسران گمشده سودان معروفند، به اردوگاه کنیا می رساند و سرانجام یکی از سه هزار پسری است که برای زندگی به امریکا فرستاده میشود. در امریکا او این فرصت را پیدا می کند که درس بخواند. سلوا که هرگز خانواده و سرزمینش را فراموش نکرده است، پس از فارغ التحصیلی در رشتهی بازرگانی پروژه ای را به نام «آب برای سودان جنوبی» راه اندازی می کند تا به هموطنانش کمک کند.
نویسنده با خلق شخصیتی داستانی به نام نیآ در کنار سلوا، و روایت زندگی دختران سودانی که به سبب بر عهده داشتن مسئولیت تامین آب خانواده فرصتی برای تحصیل ندارند، اهمیت پروژهی «آب برای سودان جنوبی» را نشان میدهد.