بعد از اینکه یکماه یا بیشتر از راه رفتن کودک می گذرد،احتمالا او شروع به بالا رفتن از صندلی،تخت،کاناپه و هر چیز دیگری که دستش به آن میرسد میکند. او از هز چیزی بالا میرود چون میل شدیدی برای لمس و کشف وسایل اطراف خود دارد.
وقتی او میبیند والدینش کارهایی انجام میدهند که به نظر او جادویی است،مثل حرف زدن با تلفن،شستن ظرفها،روشن کردن چراغها یاباز کردن درها،او میخواهد خودش را به این وسایل نزدیکتر و کارهای آنها را تقلید کند و برای انجام چنین کارهایی مجبور است از همه جا بالا برود.
دیدن اینکه کودک از هر چیزی بالا میرود،برای والدین مشکل است زیرا آنها باید امنیت کودکشان را حفط کنند،یعنی باید دایم مراقب او باشند و اگر چند دقیقه ای کودکشان را تنها بگذارند صدای کشیدن صندلی را می شنوند که کودک میخواهد برای بالارفتن از یک جای دیگر از آن استفاده کند.
والدین اغلب نمی کذارند کودک از جایی بیالا برود زیرا می ترسند سقوط کند و به احتمال کمتر به این دلیل که ممکن است وسایل خانه را خراب کند.البته شاید هم اصلا نمی خواهند کودکشان از چیزی بالا برود.اما میل کودک برای بالا رفتن از وسلیل شدید است و زمانی که او را از این کارمنع می کنند باعث عصبانیت و ناراحتی کودک می شوند.
پس از آن والدین یا مجبورند با این رفتار کودک کنار بیایند یا سعی کنند توجه او را به چیز دیگری منحرف کنند. ممکن است کودک که در طول روز از همه چیز بالا میرود به هنگام شب یا در طول خواب کوتاه از تخت خود هم بالا برود،آن هم به این دلیل که نزد والدینش برود یا اتاق را کشف کند.
برای آنکه در طول روز بتوانید از او در کمال امنیت و رضایت مراقبت کنید،سعی کنید هر بار بالا رفتن را برایش ساده کنید.
شاید بخواهید به او یک زیر پایی کوچک بدهید که بتواند آن را با خودش همه جا ببرد یا وسیله ای مناسب که بتواند داخل خانه از آن استفاده کند مانند یک سرسره کوچک که بتواند در کمال امنیت با آن بازی کند.همچنین می توانید یک صندلی را نزدیک پنجره ای که از بسته بودن و امنیت آن اطمینان دارید بگذارید تا او بتواند بیرون را ببیند.کوسن ها را ازروی کاناپه بردارید تا بتواند از آنها بالا برود یا حتی تشکی روی زمین بیندایزد تا بتواند از آن بالا برود،رویش بپرد و در کمال امنیت به کشف دنیای اطراف خود ادامه دهد.