این بخشی طبیعی از رشد است,اگر چه همه کودکان به یک شی خاص نمی چسبند امابرخی از کودکان چنان وابستگی پیدا میکنند که مثلا وقتی از خواب بیدار میشود یا ضمن اینکه او راآماده رفتن می کنند،همچنان به پتوچسبیده است.
شاید حتی پتو را روی صورتش بیندازد و همین طور که بزرگ تر میشود آن را همه جا همراه خود ببرد.برای یک کودک کم سن،یک پتو و یا هروسیله نرم دیگری منبع آرامش است.کودک ضمن اینکه از طفولیت و وابستگی نزدیک به مادرش فاصله می گیرد،از شی خاص خود حمایت و مراقبت می کند و در مقابل اشتیاق و آسایش از آن میگیرد.
ممکن است در طول روز چند بار از پتویش استفاده کند،هنگام خوابیدن،بیدار شدن،احساس خستگی یا آزردگی داشتن،هنگام مسافرت و ملاقات دکتر،یا زمانی که در مهدکودک است. به عبارتی او طی تمام تغییرات اساسی که در زندگی و عادتهایش به وجود می آید سراغ پتو می رود. این تغییرات شامل تولد خواهر یا برادر جدید،رفتن به مهدکودک برای اولین بار و یا عدم حضور یکی از والدین نیز می شود.
کودکانی که به حال خودشان رها می شوند تا با گریه به خواب بروند یا نیاز های آنها به صورت پراکنده رفع می شود ممکن است خصوصا برای رسیدن به آسایش به یک شی وابستگی پیدا کنند .وابستگی کودک به یک وسیله خاص ممکن است در طول مراحل مختلف به وجود آید. کودک گاهی نیاز شدیدی به پتویش پیدا کند و می خواهد والدینش بدانند که به آن احتیاج دارد،حتی اگر نتواند آن را بیان کند. اما همچنان که بزرگ تر میشود و در دوره هایی که آرامش بیشتری دارد،شاید نیاز او به یک شی خاص کمتر شود.
ممکن است نتوانید قبول کنید که وابستگی فرزندتان به وسیله ای خاص با بزرگ تر شدن او از بین می رود.حتی به این فکر بیفتید که آن وسیله را بردارید و با این کار عادت را از سر فرزندتان بیندازید ،اما این کارها لازم نیست.با گذشت زمان،عادت کودک از بین میرود و خودش آن را رها خواهد کرد.با وجود این شاید تا 5 سالگی شاهد این اتفاق باشید ،زیرا بسیاری از کودکان 4 و 5 ساله شب ها هنگام خواب اشیای مورد علاقه خود را به منزله چیزی که به آنها آرامش میدهد همراه خود دارند.جالب اینکه وقتی والدین میفهمند این وابستگی تا چه حد عمیق است گاهی خودشان هم از آن وسیله حمایت می کنند.