باغبان کودکتان باشید نه نجار آن
توسط استاد روانشناسی کودک دانشگاه برکلی در سال 2001 آزمایشی طراحی شد به این صورت که :
به دو گروه کودک یک وسیله بازی عجیب دادند. به یک گروه نشان دادند که چطور باید با آن بازی کنند و به گروه دبگر نه. گروهی که راهنمایی گرفته بود کنجکاوی کمی داشت و بازیهای تکراری ای با اسباب بازی میکرد، گروه بدون راهنمایی آزادانه زیر و روی اسباب بازی را کاوید. و تمام کاربردهای متفاوت اسباب بازی را کشف کرد.
بسیاری از والدین سعی میکنند از چهارسالگی کودک را جهت بدهند و به یک دانشجوی موفق و برنده در آینده تبدیل کنند. ولی با این کار جلوی رشد بسیاری از تواناییهای کودک را میگیرند.
کودکان وقتی در سن پیش از مدرسه بیشترین سود را میبرند که در شرایطی آزاد بتوانند محیط اطراف را جستجو و کشف کنند. " وظیفه ما والدین این نیست که کودکانمان را شکل بدهیم، وظیفه ما اینست که به ذهن آنها اجازه دهیم تاجایی که ممکن ست جهان را بکاوند"
اشتباه جوامع مدرن اینست که والدین را تحت فشار میگذارد که بچه را به راه راست هدایت کند. بچه ها را به کلاس ورزش و رقص میبریم. مضطربیم که دوست کافی داشته باشند و به میزان کافی بخوابند. مرتب احساس گناه میکنیم که آیا والدین خوب یا بدی هستیم
اشتباه اینست که به فرزند پروری به عنوان یک کار نگاه میکنیم و نه یک عشق. و با برخورد با کودک به عنوان یک موضوع کاری احساس ناخرسندی درونی میکنیم. گویی ما نجارهایی هستیم که معتقدیم این قدرت را داریم که تکه چوبی را شکل مطلوب بدهیم. اما باید به والد بودن به عنوان باغبان بودن بنگریم. یک باغبان معتقد نیست که او قدرتمند اصلی در رشد رزها و بوته هاست. بلکه میداند او باید شرایط مناسب را فراهم کند تا گیاهان بتوانند رشد کنند و ببالند. اگر ما والدین باغبان باشیم،بجای آنکه سعی کنیم کودک را شکل بدهیم، محیط امنی را فراهم می آوریم که در آن کودکانمان خودشان خواهند شد.
در اعصار گذشته بچه انسان توسط تعداد زیادی مراقب از جامعه نگهداری میشد و نه با یک یا دونفر. مطالعات فراوانی نشان میدهد که کودکان بهترین یادگیری را زمانی دارند که به افراد مختلف و متفاوت گوش میدهند و از آنها الگو میگیرند. بازی از راههای بسیار مهم یادگیری کودکان ست.
برگرفته از : کانال مدرسه طبیعت دماوند
http://telegram.me/damavandnaturesch
2277 |
18 بهمن 1395
امکان ارسال پیام در حال حاضر وجود ندارد.
