یکی از شایعترین مشکلات در بین خانوادهها، روش دستور دادن به کودک است به طوری که کودک آن را به خوبی درک کرده و اجرا کند.
دستورهایی که معمولاً موثر واقع نمیشود دارای یکی از خصوصیات زیر است:
دستورهای زنجیره ای:
دستورهایی هستند که پشت سر هم به کودک داده میشود و کودک توانایی به خاطر سپردن همه آنها را ندارد.بنابراین برخی از آنها را فراموش کرده و انجام نمیدهد.
یکی از شایعترین مشکلات در بین خانوادهها، روش دستور دادن به کودک است به طوری که کودک آن را به خوبی درک کرده و اجرا کند.
دستورهایی که معمولاً موثر واقع نمیشود دارای یکی از خصوصیات زیر است:
دستورهای زنجیره ای:
دستورهایی
هستند که پشت سر هم به کودک داده میشود و کودک توانایی به خاطر سپردن همه
آنها را ندارد.بنابراین برخی از آنها را فراموش کرده و انجام نمیدهد.
دستورهای مبهم:
دستورهایی هستند که برای کودک واضح و روشن نیستند و به خوبی نمیتوانند
منظور گوینده را منتقل کنند.به عنوان مثال هنگامی که ما انتظار داریم
بچهها بدون درگیری و خشونت با هم بازی کنند و دعوا نکنند ولی فقط به آنها
بگوییم: «بچه های خوبی باشيد»
دستورهای پرسشی:
در این گونه دستورها ما به بچه حق انتخاب میدهیم. پس دور از انتظار نیست که او آن را انجام ندهد.
دستورهایی که به دنبالش دلیل و منطق آورده میشود:
مانند
«زود باش اتاقت را مرتب كن چون امشب مهمان داريم و از اين كه خانه نامرتب
باشد نگران و عصبانی می شوم.» در این مثال ممکن است کودک دستور اصلی را
فراموش کند.
روش دستور دادن موثر
نزدیک
کودک بروید، تا حد چشمهای کودک خم شوید و با او تماس چشمی برقرار کنید.
فاصله شما در زمان دستور دادن به اندازه فاصله یک دست باز باشد (یعنی به
فاصله شانه تا نوک انگشتان) و برای کودک به طور دقیق مشخص کنید و بگویید که
چه کار کند.
اما نباید در کلامتان خشونت وجود داشته باشد.
به اطاعت از دستور، پاداش دهید. دستورها باید در حد سن و فهم و تواناییهای
کودک باشد. سعی کنید دستورها با تهدید همراه نباشند و با لحن خوب و قاطع
گفته شوند