شیوه صحیح انتقاد از فرزندان
جوانی
دوران شیرین و البته سرنوشت‌سازی برای همه آدم‌ها محسوب می‌شود. وقتی به
دنیای یك جوان نگاه می‌كنی با كوله‌باری از دغدغه‌های متعدد مواجه می‌شوی.
پدر‌ها و مادر‌ها در مدیریت این دوران از زندگی فرزندشان به واقع نقشی
محوری بازی می‌كنند و به نوعی جهت دادن به این دغدغه‌های جوانان تا حد
زیادی بر عهده والدین است.
صرف‌نظر از فاصله‌ای كه والدین با
فرزندانشان دارند و البته تاكید می‌كنیم كه باید با اتخاذ راهكارهایی این
فاصله به نوعی كم شود، اما باز هم شرایط و موقعیت‌هایی پیش می‌آید كه
والدین بر پایه تجربه‌ای كه دارند، متوجه اشتباهاتی در جوانانشان می‌شوند
كه انتقاد از آنها امری بدیهی می‌شود.اما شیوه صحیح انتقاد از فرزندان چگونه است؟
برای این که تذکر و انتقاد از فرزندان در سازندگی جوان موثر باشد، ضروری است نکاتی را رعایت کنید:
انتقاد از فرزندان باید منصفانه باشند :
پس نتیجه می‌گیریم كه در قدم اول انتقاد باید اصولی ،منطقی و از همه مهم‌تر منصفانه باشد. ما به عنوان پدر و مادر باید این واقعیت را بپذیریم كه زمانه كاملا تغییر كرده و ایده‌آل‌های جوان امروز با دوران جوانی ما كاملا متفاوت است و نمی‌توانیم همه دیدگاه‌های خودمان را به عنوان راه‌های طلایی به جوانان‌مان دیكته كنیم و از آنها تنها اطاعت بی‌چون و چرا طلب كنیم.
در انتقاد از فرزندان، مواظب شخصیت جوانتان باشید :
همچنین از مقایسه جوانمان جدا پرهیز كنیم. بزرگ‌ترین سرمایه جوانان غرورشان است و هرگز نباید با یك مقایسه ساده غرور وی را خدشه‌دار كنیم. باید بپذیریم كه فرزندمان در حقیقت یك شخصیت مستقل از همه جوانان عالم است و باید با او مستقل از همه آدمهای دیگر برخورد كنیم، چرا كه فرزندمان جزئی از وجود خودمان است.
با دادن اعتماد به نفس، به جوانان شجاعت دهید و حل مشکلات را در نظر ایشان راحت و ممکن سازید و با اعطای اعتبار و عزت و کرامت بر روحیه شان بیفزایید.
سعی کنید در جمع دوستان به جوان تذکر ندهید:
بکوشید خود، الگوی عمل آن چیزی باشید که مورد توجه و نظر شماست :
در انتقاد از فرزندان از در دوستی و محبت وارد شوید :
در این صورت است که جوان با علاقه و آسودگی خاطر بیشتر به موعظه شما گوش میدهد و احساس امنیت میکند .
نخست ارزش ها و نکات مثبت او را با احترام بازگو کنید .
برای این که توجه جوان به سوی شما و سخنانتان جلب شود، نخست ارزش ها و نکات مثبت او را با احترام بازگو کنید.سپس از او انتقاد کنید مثلا بگویید شما کسی هستی که در امتحان سراسری رتبه آن چنانی کسب کردی، پشتکار و استعداد درخشان شما ستودنی است. ازاین رو، سزاوار نیست در کلاس شرکت نکنی یا نمره کم بگیری
در زمان انتقاد از فرزندان از تذکر آمرانه پرهیز نمایید:
به اعتقاد بسیاری از روان‌شناسان وقتی از كسی انتقاد می‌كنی گویی شخصیت وی را جراحی می‌كنی، پس قبول كنید در نگاه اول هیچ‌كس از انتقادكردن خوشش نمی‌آید، بنابراین هرگز در انتقاد از فرزندان به شخصیت وی یورش نبرید و تنها همان مورد خاص را كالبدشكافی كنید و مورد بحث و بررسی قرار دهید
